Pomysł na przystawkę z surowego mięsa może wydawać się nieco sprzeczny z intuicją, ale tatar z dziczyzny zaczął pojawiać się w menu lokalnych restauracji. Jest to trend, który współgra z rosnącym uznaniem dla crudo, surowych ostryg i innych elementarnych form wyrazu.
Tatar z dziczyzny jest łatwym i uniwersalnym daniem. Przyprawy są drewniane, z jałowcem i kminkiem. Na wierzchu przybierzemy szczawik lemonowy, który dopełni całości.
Składniki
Do przygotowania tatara z dziczyzny potrzebne będzie mięso sarny (ja używam młodej dziczyzny, ale możesz też użyć w pełni wyrośniętej), jabłko, marchewka, seler i szczypiorek. Możesz również dodać odrobinę soli wędzonej lub innych przypraw według własnego uznania, takich jak jałowiec i kminek.
Sylwetka jest doskonałym wyborem do tego tatara, ponieważ jest mięsista i aromatyczna, ale nie za bardzo dziczyzna. Doskonale pasuje do drzewnego smaku jałowca i kminku, ale możesz użyć dowolnych ziół i przypraw.
Aby podać, rozłóż tatara z dziczyzny na spodzie 4 białych talerzy i udekoruj odrobiną majonezu musztardowego, cienkimi kawałkami chrupiących kaparów i orzechów laskowych dla tekstury, krzyżówką jabłek i liści nasturcji oraz startą czekoladą. Na wierzchu ułóż kilka grzanek i podaj z liśćmi jesiennej sałaty. To pyszna, niezobowiązująca przystawka, która jest szybka w przygotowaniu i łatwa do zjedzenia.
Przygotowanie
Żubrówka to uniwersalne mięso, z którego można przygotować wiele różnych potraw. Wspaniały tatar to tylko jeden z wielu sposobów na podkreślenie tego pięknego, mięsnego przysmaku.
Zacznij od pozbawienia dziczyzny wszelkich ścięgien i pokrój ją w kostkę o boku 1 cm. Dodaj ją do miski miksera wraz z szalotką, cornichons, kaparami i pietruszką, a następnie dobrze dopraw.
Następnie przystąp do przygotowania majonezu – ubij żółtka, aż będą blade, a następnie stopniowo dodawaj ocet i olej roślinny, stale ubijając, aż zgęstnieje. Na koniec dodaj musztardę i dopraw solą.
Najlepszą rzeczą w tym przepisie jest to, że wszystkie składniki są dostępne w większości supermarketów. Przygotowanie jest tak proste, jak to tylko możliwe – a rezultatem jest imponująco wyglądający tatar, który wygląda na tyle dobrze, że można go jeść samodzielnie. A to właśnie jest najważniejsze. Podawaj ten tatar z sarny z liśćmi jesiennej sałaty. To najwspanialszy sposób na zaprezentowanie tego wspaniałego, pysznego mięsa.
Gotowanie
Tartar jest klasykiem w dzikim wydaniu. Połączenie surowego mięsa i żółtka jest jednocześnie pierwotne i ekscytujące.
Dziczyzna jest tu doprawiona kilkoma przyprawami, w tym mielonymi jagodami jałowca i kminkiem. Przyprawa ta różni się nieco od standardowej musztardy i skórki z cytryny używanych w tradycyjnym tatarze i naprawdę pomaga podkreślić dzikość mięsa.
Aby przygotować dziczyznę, pokrój ją w drobną kostkę. Połącz ją z cebulą, pietruszką, kaparami i korniszonami i dobrze dopraw. Ułóż na talerzu z odrobiną oleju czosnkowego i surowym żółtkiem. Podawaj z liśćmi jesiennej sałaty.
Przygotowanie tego dania jest stosunkowo proste i wymaga tylko kilku składników. Będziesz musiał podgrzać chleb, żeby zrobić grzanki, ale można to łatwo zrobić na patelni na małym ogniu przez kilka minut.
Serwowanie
Zręcznie przyrządzony tatar z sarny to obowiązkowa pozycja w Twoim menu. Jedwabiste bogactwo rozbitego żółtka pełni rolę sosu, tu i ówdzie mienią się zioła i inne smaki, a zdecydowane chrupnięcie surowej szalotki podkreśla każdy kęs.
Możesz podać go w pierścieniu lub po prostu nałożyć łyżką na środek półmiska. Ale dla bezpieczeństwa najlepiej podawać go na zimno.
Jenina, której użyjesz do tego tatara, powinna pochodzić z polędwicy, która została zebrana w sposób czysty, bez postrzępionych jelit i nienagannie oczyszczona. Oznacza to, że nie należy nacinać żołądka podczas opatrywania (szczep o157 E. coli żyje w przewodzie pokarmowym wszystkich przeżuwaczy).
Pokrój dziczyznę w drobną kostkę i wymieszaj z cebulą, cornichons, kaparami i pietruszką. Następnie dodaj odrobinę oleju rzepakowego, trochę Tabasco, ketchupu i sosu Worcester do smaku. Na koniec dodaj sporą porcję majonezu i masz gotowe danie.
